Elizabeth McGregor: The Ice Child.
Úr Ísbarninu:
Í ágúst voru settar upp búðir á Felixhöfða á strönd King Williamlands, rúmlega sex kílómetra frá Terror. Hópurinn sem sendur var upp á land fékk nóg að gera að fyrirmælum Croziers kafteins. Þeir áttu að koma upp tjöldum, spenna gildrur, safna saman niðurstöðum úr segulsviðsmælingum, bora djúpar veiðivakir í ísinn sem frusu eins og skot ef ekki voru sex menn við hverja þeirra til að halda þeim opnum og tjaldað var yfir þær með seglábreiðu.
Gus hafði þrábeðið um að fá að fara upp á land þótt ekki væri liðin vika frá því að honum var tekið blóð um borð í skipinu. Mennirnir höfðu sagt honum að blóðtaka gerði honum gott en hann vissi ekki hvort þeir höfðu rétt fyrir sér. Hann átti bágt með að þola að sjá þykkan, seigfljótandi vökvann streyma úr handlegg sér. Þá fannst honum hann svo dauðlegur, svo mannlegur. Þá fór hann að óttast að hann gæti dáið því hann var í rauninni lítið annað en samsafn af beinum og þessu rauða blóði sem lak ofan í skál.
(s. 270-271)
