Eiríkur Guðmundsson ritstýrði ásamt Þresti Helgasyni.
Úr bókinni:
Einu sinni átti ég í reglulegum samskiptum við fréttamann nokkurn, við vorum kollegar um tíma, sem æsti sig jafnan mjög yfir framferði íslenskra sósíalista og fannst að í því þyrfti margt að afhjúpa. Hann taldi að ég væri ákaflega linur við afhjúpanir, enda sjálfsagt kommúnisti sjálfur. Þessi maður var fullviss um að tiltekinn einstaklingur, vel þekktur úr bæjarlífinu væri í raun, eða hefði að minnsta kosti verið, njósnari fyrir KGB. Þetta var athyglisverð tilgáta en fjarstæðukennd við fyrstu sýn. Hins vegar tókst honum að færa svo góð rök fyrir þessari skoðun sinni, og það heyrði ég hann gera í tvígang, ofurlítið skrækróma og rauðan í andliti, yfir viskíglasi á bar, að ég er ekki frá því að ég hafi verið farinn að telja tilgátuna mögulega, jafnvel sennilega.
(163)
