Úr Tímabundnu ástandi:
Skíðastrákur
Skíðavor
himinblátt, snjóbjart
sólin hringsnerist í kringum mig
ég renndi mér á stuttbuxum
brúnn; ekkert, ekkert
eins skemmtilegt og fjallið
En þá rekur sumarið hnefa upp úr snjó
hittir mig ...
Ljótt að bölva sumri, ég veit
en sumar að koma er samt líka árans tíminn
að líða, svipta undan mér fótunum
Fjallið varð jafn gott næsta vetur –
Samt varð aldrei aftur
jafn skemmtilegt að vera ég
(24)
Ítalska
Þorpið stígur myndrænt
upp af mynd sinni á vatninu
bratt upp eftir skógarhlíð; ég vagga
á bryggjukrá við Comovatn –
enn eitt skáld við Comovatn
sýp vellíðan, rauða, nokkrar konur
samtals í fáu spilla ekki útsýni
hve rómað, heimsfrægt sem það kann að vera
en þær allar ókunnar
þær allar svarteygðar; það bætast
við mig hugrenningar, sopar og
augnaráðin svörtu hreyfa við mér, ég er enn
að myndast
(43)
