Krista Alexandersdóttir

Hefðin fyrir sjálfsútgáfum ljóðskálda er bæði virðuleg og löng. Annarsvegar markast hún væntanlega af markaðsvandamálum – útgáfa ljóðabóka er sjaldnast arðbær – hinsvegar er því ekki að neita að í krafti sjálfsútgáfu hafa höfundar alvald yfir verki sínu, þar á meðal útlitshönnun þess og dreifingu. Þetta hefur síðan skapað aðra hefð, þá að leggja metnað í umgjörð sem hæfir útgáfunni með einum eða öðrum hætti. Sjálfsútgáfur, og aðrar útgáfur utan formlegra forlaga, eru því oft sérlega eigulegir gripir, oft persónulegri og jafnvel hversdagslegri.