Alexander Dan

Sagan gerist að mestu innan borgarmúra höfuðborgar Hrímlands, sem heitir Reykjavík, og lesandinn áttar sig fljótt á því að Hrímland er hliðstæða Íslands í veruleika sögunnar. Í þessari Reykjavík er margt kunnuglegt en ekkert alveg eins og það á að sér að vera. Þar gnæfa turnar Haraldskirkju yfir háborginni á Skólavörðuholti og fínu frúrnar skarta skuggabaldurspelsum

Það vildi svo til að ég byrjaði að lesa skáldsögu Alexanders Dan, Vættir, rétt um klukkan ellefu á sunnudagsmorgni. Á meðan klukkur Hallgrímskirkju glumdu las ég um sögumann sem vaknar skelþunnur á sunnudegi við hróp nágrannans, hringjandi kirkjuklukkur og hamrandi höfuðverk : „Klukkan er ellefu. Ég hlusta á Hallgrímskirkju syngja sitt lag. Fyrir hvern er þetta? Túristana? Kannski borgina sjálfa. Það er engin borg með borgum hafi hún ekki kirkju á hæð til að gala tímann.“